پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه رفتار مربیگری با انسجام تیمی و کارایی مشارکتی بازیکنان زن لیگ برتر هاکی ایران به شکل توصیفی پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش راکلیه بازیکنان زن ششمین دوره لیگ برتر هاکی ایران تشکیل دادند (130 نفر) که ازاینتعداد، 90 نفر به صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. نتایج نشان می دهد که رابطه مثبت و معناداری بین رفتارهای مربیگری تقویت، آموزش فنی اقتضایی، آموزش فنی عمومی و سازماندهی با انسجام تیمی وجود دارد، اما، بین آموزش فنی تنبیهی و تنبیه با انسجام تیمی، رابطه منفی و معناداری مشاهده می شود. علاوه براین، بین رفتارهای آموزش فنی اقتضایی اشتباه، تشویق عمومی، آموزش فنی عمومی، تقویت، روابط عمومی و حفظ کنترل با کارایی مشارکتی، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، در حالی که رابطه میان رفتارهای تشویق اقتضایی مشروط به اشتباهو سازماندهی با کارایی مشارکتی، منفی و معنادار می باشد. بین کارایی مشارکتی با انسجام تیمی نیز ارتباط معناداری مشاهده می شود. به طورکلی، می توان گفت مربیان هاکی بانوان جهت ارتقای انسجام و کارایی بازیکنان می توانند رفتارهای مربیگری ذکر شده را در تیم های خود به کار گیرند.

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر رفتارهای مربی گری بر کارایی مربی گری و پویایی تیمی تیم های حاضر در لیگ برتر والیبال کشور در سال 87-88 بوده است. روش پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش مربیان و ورزشکاران تیم های حاضر در لیگ برتر والیبال مردان، یعنی 13 تیم، و نمونه آماری نیز برابر با جامعه آماری است. ابزار جمع آوری داده ها عبارت بودند از پرسش نامه اطلاعات فردی ورزشکاران و مربیان فلتز، مورتیز، چیس و سالیوان (1999)، پرسش نامه انسجام تیمی کارن، براولی ویدمایر (1985)، پرسش نامه کارایی مشارکتی فلتز و لیرج (1998)، پرسش نامه رفتار مربی گری مارتین و بارنز (1999)، پرسش نامه کارایی مربی گری فلتز، مورتیز، چیس و سالیوان (1999). نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندمتغیره در سطح آلفای 0.05 حاکی از آن بود که رفتارهای مربی گری یک مربی بر کارایی مربی گری تاثیر دارد و کارایی مربی گری به نوبه خود بر پویایی تیمی (انسجام تیمی) تاثیر می گذارد. ضمن اینکه رفتارهای مربی گری نیز بر کارایی مربی گری و انسجام تیمی تاثیرگذار است. به طور کلی مشاهده شد که رفتارهای مربی گری توان پیش بینی کارایی مربی گری و پویایی تیمی (انسجام تیمی و کارایی مشارکتی بازیکنان) را دارد. همچنین کارایی مربی گری نیز توان پیش بینی پویایی تیمی (انسجام تیمی) را دارد. نتایج پژوهش نشان می دهد که برخی از عناصر دوازده گانه مربی گری همچون تقویت، آموزش فنی اقتضایی اشتباه، و روابط عمومی و سازماندهی توان پیش بینی کارایی مربی گری و پویایی تیمی را دارند و هرچه بر میزان استفاده از این نوع الگوهای رفتاری افزوده می شود، بهبود بیشتری در میزان کارایی مربی گری مربی و پویایی تیمی مشاهده می گردد. از طرف دیگر، به کارگیری الگوهای رفتاری منفی همچون تنبیه و آموزش فنی تنبیهی تاثیر منفی بر میزان کارآمدی مربی دارد.

هدف این پژوهش، مطالعه اثرپذیری انسجام گروهی از موسیقی است. دو تیم از لیگ برتر بسکتبال استان تهران به صورت تصادفی ساده به عنوان گروه تجربی و کنترل انتخاب و 15 نفر از بازیکنان هر تیم به صورت در دسترس در این پژوهش شرکت کردند. هر دو گروه از طریق پرسشنامه جو تیمی مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 12 جلسه در حین تمرین در معرض موسیقی انگیزشی قرار گرفت. همچنین با استفاده از مشاهده و مصاحبه با مربیان و بازیکنان، ارزیابی انسجام تیمی از گروه تجربی انجام شد. آنالیز واریانس با اندازه گیری های تکراری افزایش معنا داری را میان نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه تجربی نشان داد. همچنین نتایج آزمون تی مستقل تفاوت معناداری را در سه عامل از عوامل انسجام میان گروه های پژوهش نشان داد. نتایج نشان داد که استفاده از موسیقی انگیزشی در محیط تمرینی، حداقل به مدت پنج هفته، می تواند موجب بهبود و افزایش انسجام گروهی در تیم های ورزشی شود.

امروزه سازمان ها برای اینکه سکون و کم تحرکی و حتی سکوت کارکنان را بشکنند و آن ها را به مشارکت دعوت کنند باید بسترهای مناسب را برای آن ها فراهم آورند که یکی از این بسترها اعتمادسازی بین اعضای تیم است. هدف این پژوهش، ضمن بررسی تاثیرگذاری اعتماد تیم بر فرهنگ مشارکتی، نقش میانجی انتقال دانش در تاثیرگذاری اعتماد تیم بر فرهنگ مشارکتی بررسی شده بود. این مطالعه در نمونه ای 185 نفری از کارکنان شعب درجه یک بانک ملی استان اصفهان با نمونه گیری تصادفی ساده طبق جدول کرجسی و مورگان صورت پذیرفت. روش تحقیق همبستگی و ابزار مورد استفاده پرسشنامه استاندارد بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش مدل سازی معادلات ساختاری به کمک نرم افزار LISREL8. 8 استفاده شد. پایایی و روایی سوالات مناسب تشخیص داده شد. یافته های پژوهش نشان داد اعتماد تیم بر انتقال دانش تاثیر مثبت و مستقیم و بر فرهنگ مشارکتی به صورت مستقیم و غیرمستقیم تاثیر مثبت و معنادار می گذارد.

هدف پژوهش بررسی نقش رهبری خدمتگزار در عملکرد تیمی با میانجی گری انسجام تیمی بود. جامعه پژوهش کلیه معلمان مقطع متوسطه دوم استان کردستان بودند، که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و بر مبنای فرمول کوکران، نمونه ای به حجم 346 معلم انتخاب شد. روش پژوهش کمی و از نوع مطالعات همبستگی و رویکرد مدل سازی معادله ساختاری کوواریانس محور بود. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های رهبری خدمتگزار لیدن و همکاران (2015)، انسجام تیمی پودساکف و مک کنزی (1994) و عملکرد تیمی پونته-پالاکیوس، مارتینز و پالومبو (2016) استفاده شد. پایایی و روایی پرسشنامه ها با تکنیک های آلفای کرانباخ و تحلیل عاملی تأییدی بررسی شدند، جهت تحلیل داده ها از تحلیل مسیر تأییدی با استفاده از نرم افزار lisrel استفاده شد. نتایج نشان داد که رهبری خدمتگزار و انسجام تیمی اثر مثبت بر عملکرد تیمی معلمان در سطح 05/0 دارند؛ رهبری خدمتگزار به واسطه انسجام تیمی اثر مثبت و معنادار بر متغیر عملکرد تیمی معلمان در سطح 05/0 دارد؛ همچنین متغیرهای رهبری خدمتگزار و انسجام تیمی قادر به تببین 20% واریانس عملکرد تیمی معلمان بودند.

هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی نقش آمادگی روانی بر انسجام تیمی و موفقیت تیم های فوتبال دانشجویی بود. روش شناسی: روش تحقیق توصیفی-همبستگی بود که به روش میدانی انجام شد. جامعه آماری این تحقیق شامل، کلیه فوتبالیست های شرکت کننده در مسابقات قهرمانی دانشجویان کشور بود (N=165) که در نهایت 142 نفر به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب شدند. در تحقیق حاضر از دو پرسشنامه توماس (1999) جهت ارزیابی آمادگی روانی و پرسشنامه کارن (1985) برای اندازه گیری انسجام گروهی و موفقیت استفاده گردید. داد ه ها با بکارگیری آزمون های آماری آنوا و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند؛ همچنین برای بررسی تفاوت بین خرده مقیاس ها از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که تفاوت معناداری در خرده مقیاس های آمادگی روانی شامل، خودگویی (Sig=0/001، F=6/58)، تصویرسازی ذهنی (Sig=0/038، F=5/37)، کنترل عواطف (Sig=0/016، F=4/62) و سطح آرامش (Sig=0/019، F=5/60) بین تیم های موفق و تیم های ناموفق وجود دارد؛ اما در سایر خرده مقیاس ها تفاوت معناداری مشاهده نگردید. در بین تیم های موفق و کم موفق نیز فقط در خرده مقیاس های خودگویی (Sig=0/001، F=6/58) و تصویرسازی ذهنی (Sig=0/004، F=6/71) تفاوت معناداری مشاهده گردید؛ همچنین نتایج آزمون نشان داد با اینکه بین برخی از خرده مقیاس های مهارت روانی با انسجام تیمی رابطه معناداری وجود ندارد، اما در نهایت رابطه مستقیمی بین میزان انسجام تیمی و مهارت های روانی کنترل عواطف مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های تحقیق حاضر که بیانگر نقش خرده مقیاس های مهارت روانی در تحکیم و تداوم انسجام تیمی و در نهایت موفقیت تیم ها بود، مربیان باید به منظور بهبود و توسعه سطح آمادگی روانی ورزشکاران که در نهایت منجر به ارتقاء عملکرد و اجرا می شود، از تکنیک مهارت های مدل دو و چهار عاملی سلسله مراتبی خودگویی کالوت و کاردنوسو و گفتار درونی مثبت لو ویگوتسکی، کنترل عواطف (توقف، خودگویی، بروز، توجه و موفقیت)، تشویق زبانی، تصویرسازی ذهنی، مرور ذهنی و آرامش دهی بنسون و جاکوبسن، بهره ببرند.